آسیب شناسی تقریباً از هر ۲۰۰ نفر ۱ نفر با یک دنده اضافی به نام دنده گردنی متولد می شود. از آنجا که این چیزی است که شما با آن متولد شده اید ، به عنوان یک بیماری مادرزادی شناخته می شود. در پشت، این دنده به مهره هفتم گردنی متصل می شود. در جلو، در بعضی از افراد دنده گردنی میتواند “شناور” باشد و هیچ اتصالی نداشته باشد. در برخی دیگر از افراد ممکن است با نواری از بافت سفت و رشته ای به اولین دنده متصل باشد. گاهی نیز ممکن است با اولین دنده مفصل شده باشد.

دنده گردنی ممکن است فقط در سمت راست یا فقط در سمت چپ باشد. گاهی نیز ممکن است هر دو طرف راست و چپ را درگیر کرده باشد.

یافته بالینی

رشد بیش از حد و مادرزادی زائده سینه ای مهره ی C₇که ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشد که درجوانی بدون علامت ولی در بزرگسالی با افتادگی تدریجی شانه باعث اختلالات حرکتی و عصبی و یا هر دو می شود، فشار به شریان گردن اعصاب بازویی ایجاد علائم عصبی و به طور مشابه به علت اسیب این شریان ایجاد علائم عروقی  میکند. علایم عروقی میتواند از تغییر رنگ پوست ساعد و کف دست تا سیاه شدن کامل انگشتان متنوع است. علائم عصبی مثل احساس درد و گزگز در ساعد و کف دست است که در سمت انگشت کوچک شدیدتر است. علائم حرکتی مثل ضعف در عضلات کف دست و ناتوانی در انجام حرکات ظریف مانند نخ کردن سوزن می باشد. علایم دنده گردنی ممکن است پرولاپس دیسک گردن اشتباه گرفته شود. احتمال بهبود خودبه خودی در اختلال دیسک زیاد است که در دنده گردنی این امر صادق نیست. درصورتیکه مشخص شود شریان گردن مسدود شده، تشخیص دنده گردنی مسجل میشود.

درمان دنده گردنی

از هر ۱۰ نفر که مبتلا به دنده گردنی هستند علایم در یک نفر بروز میکند. بنابراین اکثر افرادیکه مبتلا به دنده گردنی هستند علایمی نشان نمیدهند. درمان به علت اختلال پیش آمده بستگی دارد.
• برای رفع هرگونه له شدن رگ های خونی یا عصب، ممکن است به جراحی نیز نیاز باشد. به عنوان مثال، برداشتن دنده گردنی که ممکن است رگ خونی یا عصب را فشار دهد. جراحی گاهی اوقات قبل از آسیب زیاد ، در مراحل اولیه بهتر انجام می شود. متخصص شما قادر به مشاوره خواهد بود.
• فیزیوتراپی نیز ممکن است برای برخی از افراد مفید باشد که شامل ورزش های کششی، ورزش هایی برای بهبود وضعیت بدن و ورزش هایی برای افزایش قدرت و استقامت عضلات باشد. این تمرینات ممکن است به بازشدن دهانه قفسه سینه و رفع فشار کمک کنند.
• همچنین ممکن است لازم باشد فعالیت های خود را اصلاح کنید. این فعالیت ها ممکن است شامل نگاه کردن به نحوه نشستن روی صندلی یا میز کار شما باشد. یک متخصص کاردرمانی میتواند در این زمینه کمک کند.
• داروهایی مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی () – به عنوان مثال ، ایبوپروفن – ممکن است در تسکین درد در برخی افراد مفید باشد. بعضی اوقات ممکن است به پاراستامول یا مسکن های قوی تری نیاز باشد. سایر درمانهایی که بعضاً انجام می شود شامل گروهی از داروها به نام مسدودکننده های کانال کلسیم و تزریق سم بوتولینوم است.)